συνεργιστικός

-ή, -ό, Ν [συνεργισμός]

1. αυτός που αναφέρεται στον συνεργισμό

2. φρ. «συνεργιστική έριδα»

εκκλ. έριδα η οποία ξέσπασε στον Προτεσταντισμό σχετικά με το θέμα τής δικαίωσης τού ανθρώπου για την οποία ο Λούθηρος υποστήριζε ότι προέρχεται μόνον από την Θεία Χάρη, ενώ ο Μελάγχθων από την συνεργία τής Θείας Χάριτος με την ανθρώπινη ελευθερία.